Σχόλια

• από arcades πριν 3611 μέρες   3       

  
  Παρόμοια ιστορία κι εγώ. Κύρια αιτία η νευρικότητα απ' το κόψιμο του τσιγάρου. Με τον καιρό άρχισα να τρέχω σε αγώνες. Πέτυχα το μπουμ στην ανάπτυξη της ιστορίας τα τελευταία πέντε χρόνια. Ο κόσμος αύξανε χρόνο με το χρόνο και οι αγώνες το ίδιο. Έφτασε να υπάρχει αγώνας σχεδόν κάθε σαββατοκύριακο. Ο πρώτος μαραθώνιος είναι πάντα εμπειρία, αν είναι της αθήνας ακόμη περισσότερο. Μετά ανακαλύπτεις το τρέξιμο στο βουνό κι αν το δοκιμάσεις δεν ξεκολάς. Έχω τρέξει και στο εξωτερικό, αλλά διαδρομές σαν τις ελληνικές δε βρήκα.
  
  
• από gebre πριν 3611 μέρες   2       

  
  Έχω τρέξει τρεις φορές στον μαραθώνιο της Αθήνας, αλλά δεν θα έλεγα ότι είναι και πολύ όμορφος αγώνας. Ο κόσμος είναι ελάχιστος με εξαίρεση 2-3 σημεία και το δεύτερο μισό της διαδρομής περνά ως επί το πλείστον μέσα από πολυκατοικίες. Το σημαντικό πιστεύω είναι να ευχαριστιέσαι το τρέξιμο και αυτό δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα γίνει στο μαραθώνιο, που είναι ιδιαίτερα επίπονος αγώνας. Υπάρχουν βέβαια αμέτρητες περιγραφές ανθρώπων που προσδίδουν στον αγώνα σχεδόν υπερφυσικές διαστάσεις, αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ πιο πεζή για τους περισσότερους που τον τρέχουν.
  Το τρέξιμο στο βουνό είναι επίσης καλό, αλλά αρκετά πιο δύσκολο και επικίνδυνο. Θέλει οργάνωση και σεβασμό του μέρους στο οποίο τρέχεις. Όπως και να'ναι πάντως, το τρέξιμο έχει τεράστια οφέλη και αυτή η ανάπτυξη της δρομικής κοινότητας στην Ελλάδα είναι πολύ καλό γεγονός.
  
  
• από arcades πριν 3611 μέρες   1       

  
  Αν ο μαραθώνιος της Αθήνας δεν είναι πολύ όμορφος, της Θεσσαλονίκης είναι σκέτη κατάθλιψη από πλευράς κόσμου και τοπίου. Είναι πράγματι επίπονος αγώνας ο μαραθώνιος, αλλά αυτό ακριβώς είναι το ζητούμενό του, να ξεπεράσεις τα όρια -σ' αυτό έχει σημασία ο κόσμος. Προσωπικά βαριέμαι την άσφαλτο και την καταπόνηση του να κάνεις επί ώρες τις ίδιες μυϊκές κινήσεις, γι' αυτό προτιμώ βουνό, πέρα απ' το φυσιολατρικό του μέρος. 25-30 χιλιόμετρα βουνό βγάζουν περίπου ίδια καταπόνηση με έναν μαραθώνιο, αλλά πιο ομοιόμορφα κατανεμημένη, δεν περπατάς σα να έχεις ξυλοπόδαρα στο τέλος :)
  
  
• από zoutiri πριν 3611 μέρες   2       

  
  ρε γμτ, καταλαβαινω την προκληση και ολα αυτα, αλλα μενω σε αυτο που μου ειχε πει ενας καθηγητης βιολογιας που περιμενε το γιο του σε τερματισμο μαραθωνιου: ποτε δεν εχω ξαναδει τοσους ανθρωπους που να μοιαζουν αρρωστοι, μαζεμενους.
  
  Δηλαδη καλα τα 5 χιλιομετρακια και τα 10, αλλα 20 και πανω μαλλον κακο κανουν...
  
  
• από th.alys πριν 3611 μέρες         

  
  Εξελικτικά είμαστε φτιαγμένοι για να διανύουμε μεγάλες αποστάσεις, ακόμα και μεγαλύτερες των 40 χιλιομέτρων. Φυσικά όχι σε 2-3(άντε 4) ώρες που είναι ο χρόνος για(καλούς και μέτριους) δρομείς μαραθωνίου. Αλλά κακό δε νομίζω να κάνουν οι αποστάσεις άνω των 20 χιλιομέτρων.
  
  ΥΓ. Μόνο βάδην.
  
  
• από zoutiri πριν 3611 μέρες   1       

  
  ναι, περπατωντας, δηλαδη καμμια σχεση. Μα καμμια.
  
  
• από arcades πριν 3610 μέρες         

  
  Πρακτικά αυτό που έχω ακούσει (και νομίζω ότι ισχύει) είναι ότι μπορεί κάποιος σχεδόν απροπόνητος αλλά με καλή φυσική κατάσταση να φτάσει τα 20 χλμ (θα του φανεί μαραθώνιος). Με πολλή προπόνηση μπορεί να τρέξει 30 χλμ. Από εκεί και πέρα είναι ζήτημα θέλησης, το κορμί είναι καταπονημένο, τρέχεις πονώντας.
  
  Η ενέργεια που καταναλώνεις για να διανύσεις 42 χιλιόμετρα είναι η ίδια είτε περπατάς είτε τρέχεις. Διαφέρει η κούραση και η καταπόνηση.
  
  
  
  
• από ngeor πριν 3610 μέρες         

  
  Μιας και μιλάμε για εξέλιξη, είχα δει σε μια σειρά (Evolve νομίζω λέγεται) ότι ένα από τα εξελικτικά πλεονεκτήματα του ανθρώπου ήταν ότι έχασε το τρίχωμά του και μπορούσε να τρέχει για περισσότερο χωρίς να ζεσταίνεται. Έτσι μπορούσε να κυνηγάει ζώα τρέχοντας μέχρι που αυτά σκάγανε από τη ζέστη, ενώ ο άνθρωπος χωρίς τρίχωμα μπορούσε να αποβάλει περισσότερη θερμότητα.
  
  
• από th.alys πριν 3610 μέρες   2       

  
  Εδώ είσαι κι εδώ.
  
  Το άρθρο του Slate στο οποίο αναφερόμουν εγώ. Κι ένα άρθρο στο current anthropology που μιλάει για endurance running συγκεκριμένα. Άρα όχι απλώς βάδην(αν και από άποψη καταπόνησης του οργανισμού σε μεγάλες αποστάσεις αμφιβάλλω πόσο διαφέρουν).
  
  Ενδιαφέρον έχει η υπόθεση ότι το τρέξιμο σε μεγάλες αποστάσεις βελτιώνει την πνευματική διαύγεια.
  
  
• από zoutiri πριν 3607 μέρες         

  
  και πως ξερουμε οτι δεν ειναι ανταπτεησιον στο μπασκετ? πλακα πλακα αυτες τις μερες που παιζαμε, εβλεπες μετα απο κανα διωρο να βγαινει κανονικος ατμος απο τα κεφαλια των παιχτων. Λες και ειναι το κρανιο μας πραγματικος εναλλακτης.
  
  
• από gebre πριν 3611 μέρες         

  
  Zoutiri, ο μαραθώνιος δεν είναι για χόρταση. Το πολύ να κάνεις δύο το χρόνο και μετά από κάθε αγώνα απαιτείται αποχή για δύο εβδομάδες. Γι'αυτό λέω ότι το σημαντικό είναι να ευχαριστιέσαι το τρέξιμο. Όταν φτάνεις στα όριά σου, μόνο ευχαρίστηση δεν νιώθεις συνήθως...Ακόμα περισσότερο στην κλασσική όπου κάνει ζέστη, οι θεατές είναι ελάχιστοι και περιβάλλεσαι από μπετόν και άσφαλτο.
  Απλά όταν ξεκινάς το τρέξιμο, τα 5 και τα 10 χιλιόμετρα μετά από λίγο καιρό σου φαίνονται εύκολα, τα 20 προσιτά, ακούς και διαβάζεις ένα σωρό ηρωικές ιστορίες μαραθωνοδρόμων και λες, δεν δοκιμάζω να μπω και εγώ στο πάνθεον των ηρώων;
  Από ιατρικής απόψεως πάντως, νομίζω ότι αν δεν τραυματιστείς σοβαρά, επανέρχεσαι μια χαρά, αρκεί να ξεκουραστείς αρκετά.
  
  

Ποιά μέλη του buzz ψήφισαν αυτή την καταχώριση