Συμφωνώ με τον έντεκα. chaka, jim, με όποιο σκεπτικό κι αν την επιλέξανε, όσο κι αν ο σκεπτικισμός είναι δικαιολογημένος, η Αμαλία ήταν για μας -και ίσως για πολλούς ανθρώπους που δεν είχαν ακούσει για τα blogs- ο άνθρωπος της χρονιάς' γιατί μας θύμισε τον άνθρωπο πίσω από τη μηχανή
Από το άρθρο του Χρ. Μιχαηλίδη ξεχωρίζω την ακόλουθη παράγραφο και αυτός ήταν και ο λόγος που ξεχώρισα αυτό το κείμενο:
"ΑΝ ΜΙΛΑΜΕ, λοιπόν, σήμερα για το «Κίνημα των μπλόγκερς», κίνημα που φανέρωσε δυναμικά το πρόσωπό του τη χρονιά που σήμερα σβήνει, η Αμαλία Καλυβινού έβαλε, όσο λίγοι, το χεράκι της για να γίνει αυτό. Πολλοί χαρακτήρισαν «νέα παρέμβαση», τη δυνατότητα πια που έχουν οι απλοί πολίτες να διατυπώνουν ελεύθερα, και να διαδίδουν την άποψή τους. Οπως κάθε «νέο πράγμα», έχει και τα μικρά ή μεγάλα μειονεκτήματά του, όπως για παράδειγμα ο μη έλεγχος και η μη διασταύρωση πολλών πληροφοριών που «μεταδίδονται». Ομως, πέραν τούτου, και αυτό είναι και η ουσία της επιλογής του συγκεκριμένου Προσώπου της Χρονιάς, άνθρωποι σαν την Αμαλία, που δεν μπορούν να μιλήσουν («είμαι μια μονάδα μες στο χάος, περνάνε δίπλα μου και με περιφρονούν, τους φωνάζω, δεν ακούν, δεν μπορώ άλλο, πονάει ο λαιμός μου από τις χημειοθεραπείες και τις χαμένες μου κραυγές -θα κάτσω να γράψω»), ξαφνικά απέκτησαν φωνή. Και μάλιστα δυνατή."
Σχόλια
(Δε χρειαζόταν να μας το πει η Ελευθεροτυπία - αλλά καλά έκανε και το είπε.)
Μετά το περίφημο "You" των Times..
Ελπίζω να μην πάνε απλά με τη μόδα (βλ. web 2.0 είναι στα πάνω του αυτές τις ημέρες)
Συμφωνώ με τον έντεκα. chaka, jim, με όποιο σκεπτικό κι αν την επιλέξανε, όσο κι αν ο σκεπτικισμός είναι δικαιολογημένος, η Αμαλία ήταν για μας -και ίσως για πολλούς ανθρώπους που δεν είχαν ακούσει για τα blogs- ο άνθρωπος της χρονιάς' γιατί μας θύμισε τον άνθρωπο πίσω από τη μηχανή
Από το άρθρο του Χρ. Μιχαηλίδη ξεχωρίζω την ακόλουθη παράγραφο και αυτός ήταν και ο λόγος που ξεχώρισα αυτό το κείμενο: "ΑΝ ΜΙΛΑΜΕ, λοιπόν, σήμερα για το «Κίνημα των μπλόγκερς», κίνημα που φανέρωσε δυναμικά το πρόσωπό του τη χρονιά που σήμερα σβήνει, η Αμαλία Καλυβινού έβαλε, όσο λίγοι, το χεράκι της για να γίνει αυτό. Πολλοί χαρακτήρισαν «νέα παρέμβαση», τη δυνατότητα πια που έχουν οι απλοί πολίτες να διατυπώνουν ελεύθερα, και να διαδίδουν την άποψή τους. Οπως κάθε «νέο πράγμα», έχει και τα μικρά ή μεγάλα μειονεκτήματά του, όπως για παράδειγμα ο μη έλεγχος και η μη διασταύρωση πολλών πληροφοριών που «μεταδίδονται». Ομως, πέραν τούτου, και αυτό είναι και η ουσία της επιλογής του συγκεκριμένου Προσώπου της Χρονιάς, άνθρωποι σαν την Αμαλία, που δεν μπορούν να μιλήσουν («είμαι μια μονάδα μες στο χάος, περνάνε δίπλα μου και με περιφρονούν, τους φωνάζω, δεν ακούν, δεν μπορώ άλλο, πονάει ο λαιμός μου από τις χημειοθεραπείες και τις χαμένες μου κραυγές -θα κάτσω να γράψω»), ξαφνικά απέκτησαν φωνή. Και μάλιστα δυνατή."
Ολα καλα, αλλα δεν εκανε τον κοπο να (μαθει και να) γραψει σωστα το επωνυμο της απελθουσας. Καλιβίνου ειναι, με τον τονο στο γιωτα.